Ermelo, door Sijko-Jan
Afgelopen zaterdag 4 maart hebben we een mooie trainingsdag gehad met onder andere oud PPT cursisten. We hebben gesproken over delen van jezelf die je niet benut en over de kwaliteitswinst als je meer deelt van jezelf in de werkrelatie – in dit geval de pastorale relatie. Dus ons motto “deel van jezelf” kwam goed uit de verf!
Doe het maar!
Wij houden bij PPP Opleidingen van woorden én daden. Dus uitleggen én uitproberen. Doe het maar, ervaar het maar, wij helpen je! …
Vast onderdeel elke dag is minsten één echt gesprek dat geleid wordt door een student, waarbij een ander een probleem inbrengt en de opleider dit gesprek superviseert. Wanneer een medestudent dit doet noemen we het een inbreng. Een gesprek met een extern persoon of stel noemen we een Live Supervisie. De groep is daarbij aanwezig en bemoeit zich er niet mee, maar kijkt, ervaart en leert.
De Inbreng op de trainingsdag van 4 maart paste prachtig bij wat wij noemen de tweeledig grondhouding van de hulpverlener – in dit geval de pastoraal werker: zorg voor jezelf én zorg voor de ander. De moeite die besproken werd ging over hoe je in het contact met degene die je helpt, zelf vast kan komen te zitten en dan geneigd bent om afstand te nemen. Maar het effect is dat je dan ook minder betekent voor de ander en de ander zich verlaten kan voelen.
Vastzitten en omvallen
Hulpverleners zijn in aanleg goed in de zorg voor anderen. Logische valkuil is dan dat ze zelf vast komen te zitten. Bijvoorbeeld hulpverleners in het buitenland kunnen in de cel terecht komen, een hijskraan kan omvallen, een brandweerman kan door het vuur ingesloten raken en mensen die met mensen werken kunnen ook ‘omvallen’ of ingesloten raken in het probleem en leven van hun patiënt, cliënt, pastorant, bewoner, kerklid of noem maar op.
De kunst is dat als je iemand uit de problemen wilt halen, je er zelf niet in terecht komt.
Helaas gebeurt dit af en toe wel. Zowel doordat de hulpverlener zelf te ver of te langdurig uitreikt, als doordat de hulpvrager te zwaar blijkt te leunen - of te zijn. Bovendien is het mensenwerk en willen wij graag veilig verbonden zijn. Mag dat? Hoeveel? Wat als het te veel wordt of we ons gemanipuleerd voelen?
Professioneel?
Je zou denken dat Professionele Afstand houden dan het antwoord is, maar zo simpel is het niet bij mensenwerk. De hijskraan kan misschien verderop steviger gaan staan en z’n haspel wat verder afwikkelen. De brandweerman kan verder buiten de hitte blijven en de pomp harder laten werken. Maar mensenwerkers die een paar stapjes meer afstand nemen door minder persoonlijk te worden, meer procedures te volgen, theoretischer te werken, of minder frequent contact te hebben, verliezen met sprongen aan impact en kwaliteit.
Afgelopen zaterdag 4 maart hebben we een mooie trainingsdag gehad met onder andere oud PPT cursisten. We hebben gesproken over delen van jezelf die je niet benut en over de kwaliteitswinst als je meer deelt van jezelf in de werkrelatie – in dit geval de pastorale relatie. Dus ons motto “deel van jezelf” kwam goed uit de verf!
Doe het maar!
Wij houden bij PPP Opleidingen van woorden én daden. Dus uitleggen én uitproberen. Doe het maar, ervaar het maar, wij helpen je! …
Vast onderdeel elke dag is minsten één echt gesprek dat geleid wordt door een student, waarbij een ander een probleem inbrengt en de opleider dit gesprek superviseert. Wanneer een medestudent dit doet noemen we het een inbreng. Een gesprek met een extern persoon of stel noemen we een Live Supervisie. De groep is daarbij aanwezig en bemoeit zich er niet mee, maar kijkt, ervaart en leert.
De Inbreng op de trainingsdag van 4 maart paste prachtig bij wat wij noemen de tweeledig grondhouding van de hulpverlener – in dit geval de pastoraal werker: zorg voor jezelf én zorg voor de ander. De moeite die besproken werd ging over hoe je in het contact met degene die je helpt, zelf vast kan komen te zitten en dan geneigd bent om afstand te nemen. Maar het effect is dat je dan ook minder betekent voor de ander en de ander zich verlaten kan voelen.
Vastzitten en omvallen
Hulpverleners zijn in aanleg goed in de zorg voor anderen. Logische valkuil is dan dat ze zelf vast komen te zitten. Bijvoorbeeld hulpverleners in het buitenland kunnen in de cel terecht komen, een hijskraan kan omvallen, een brandweerman kan door het vuur ingesloten raken en mensen die met mensen werken kunnen ook ‘omvallen’ of ingesloten raken in het probleem en leven van hun patiënt, cliënt, pastorant, bewoner, kerklid of noem maar op.
De kunst is dat als je iemand uit de problemen wilt halen, je er zelf niet in terecht komt.
Helaas gebeurt dit af en toe wel. Zowel doordat de hulpverlener zelf te ver of te langdurig uitreikt, als doordat de hulpvrager te zwaar blijkt te leunen - of te zijn. Bovendien is het mensenwerk en willen wij graag veilig verbonden zijn. Mag dat? Hoeveel? Wat als het te veel wordt of we ons gemanipuleerd voelen?
Professioneel?
Je zou denken dat Professionele Afstand houden dan het antwoord is, maar zo simpel is het niet bij mensenwerk. De hijskraan kan misschien verderop steviger gaan staan en z’n haspel wat verder afwikkelen. De brandweerman kan verder buiten de hitte blijven en de pomp harder laten werken. Maar mensenwerkers die een paar stapjes meer afstand nemen door minder persoonlijk te worden, meer procedures te volgen, theoretischer te werken, of minder frequent contact te hebben, verliezen met sprongen aan impact en kwaliteit.
Helpen met je hart
Daarom leiden wij mensen op in Professionele Nabijheid. De professie zit hem niet in de veelheid aan kennis of het krampachtig bewaken van grenzen. Diploma’s en grenzen zijn randvoorwaarden. Nee, het zit hem in de werkrelatie. In de vaardigheid om in het contact te registreren wat er gebeurt bij jezelf en bij de ander en dit af te wegen en in te zetten ten bate van de hulpvrager, zonder dat je er zelf door in de moeilijkheden komt. Hiervoor is het nodig dat je in staat bent om tijdens het contact naar je hoofd en hart te blijven luisteren, de ander te zien en te leren zeggen wat je bedoelt, zonder jezelf of de ander tekort te doen. Dit is delen van jezelf door betrokken en rechtstreekse communicatie.
Dat kun je leren!
Kijk maar eens naar de ervaringen van cursisten.
Heb jij het hart? Schrijf je dan in voor onze Introductiedag in Ermelo.
Wees er snel bij want persoonlijke groepen zijn eerder vol.
Weten wie ik ben?
Google maar op sijkojan
Daarom leiden wij mensen op in Professionele Nabijheid. De professie zit hem niet in de veelheid aan kennis of het krampachtig bewaken van grenzen. Diploma’s en grenzen zijn randvoorwaarden. Nee, het zit hem in de werkrelatie. In de vaardigheid om in het contact te registreren wat er gebeurt bij jezelf en bij de ander en dit af te wegen en in te zetten ten bate van de hulpvrager, zonder dat je er zelf door in de moeilijkheden komt. Hiervoor is het nodig dat je in staat bent om tijdens het contact naar je hoofd en hart te blijven luisteren, de ander te zien en te leren zeggen wat je bedoelt, zonder jezelf of de ander tekort te doen. Dit is delen van jezelf door betrokken en rechtstreekse communicatie.
Dat kun je leren!
Kijk maar eens naar de ervaringen van cursisten.
Heb jij het hart? Schrijf je dan in voor onze Introductiedag in Ermelo.
Wees er snel bij want persoonlijke groepen zijn eerder vol.
Weten wie ik ben?
Google maar op sijkojan
RSS-feed